نبشتہ کار: براھو گُل کولوائی
شپ ءِ تھاری ءَ کولواہ ءِ سرجمیں دمک ءُ دمگ مانپوش اِتگ اَت، ھرگْور ءَ ابیتکی ، بیوسی ، چورھی ءُ ناوشیں موسمے تالان اَت۔ ھر نیمگ ءَ مردمانی بیوسی چو زمین ءِ تْراول ءَ آزگ ءُ چمّاں ھوشامی اَت۔ ءُ دومی نیمگ ءَ مات ءُ گْوھارانی زئیپیں پریات ھاوند ءِ ارش جکسّینتگ اَت۔
ھمے وڑ ءَ مادگ ءِ موڑ ءَ آسیں ویرانگی یے گندگ بوت، پرچا کہ گوں اے موڑ ءَ مریدیں سکی ءُ شِکاری آرپ ءَ ھوار آسمی ئیں وپا ءِ جنگانی اَھد گوناپیں کسّھے بندوک اِنت، پمیشکا جُگرُ گریوگ ءَ اَت اَنت ، کُنرانی سارتیں ساھگ پُرسیگ اَنت، انچوش سما بوت کہ بامردے ءِ زھیراں سارتیں کُنڑ ھُشک ءُ جُگر بے مُلّا اَنت۔
ھمے داب ءَ منی ھیال ءِ ھنکین ءَ یک ماسے وتی کسانسال ءُ سالونکیں بچّ ءِ گماں چر اے دُگنیا ءَ کہ رُکست بہ کنت ، اے کُنر ھمے داب ءَ ھُشک ءُ ویرانی ءِ امبازان اَت۔ ھر وھد ءَ کہ ھمے کُنر ءِ بُن ءَ من، مرید ءُ شکاری کہ نشتگیں ، آ گیر ءُ ترانگ مرچی منی دل ءَ نکش اَنت۔ آیاں من ءَ انچو مھر دات کہ دل نہ گْوشت اے کُنر ءِ سارتیں ساھگ ءَ یلہ بہ کن ءُ بُرو، بلے چہ آیانی زمین ندْری ءَ پد ھما کُنر ءُ گْور دیم، کبّڑ ءِ دیوانجاہ، پمیشکا کبّڑ ساری ءِ کبّڑ نہ اِنت۔ آ کبّڑ ءِ تاک گْوش ئے یک درامدایں مردمے ءَ وتی ارجان جتگ اَنت۔
دومی نیمگ ءَ توامیں کولواہ سرجمیں میتگاں چہ بے مھری یے ودی بوتگ اَت ، چوش کہ سِھر ، کلات ، گراڑی ، ھور، سُنڈُم، گیشکور ءُ تیوگیں دمگ گْوش ئے چورھیں زھگ ءِ وڑ ءَ ھر بیگاہ زار جنت ءُ ملور بیت۔
بلے! کولواہ شُمئے وڑیں مھروان ءُ شیدائیں سرانی سر ءَ ھر وھد ءَ پھر بند اِیت ءُ سرگْوات گوں ھون ءِ وشبوھاں کسّہ کار اِیت۔ ھمے کسّھانی کارِست شُما اِت، ءُ شُما کدی شموشگ ءُ بے ھیال کنگ نہ بہ اِت۔ گْوستانک ءِ تاک شُمئے زیبائی ءَ وتی بالاد ءَ رجیت ءُ آیوکیں پدریچ ءَ کُربانی ءِ سبکّ ءَ دنت۔
