نبشتانک :اکترندیم
بلوچی رجانک: ھسابجار
زرمبش اردو ءِ منّت ءَ
گوں سردار ءَ منی یک نیمگی جوانیں پجاروکی یے ھست ۔
یک نیمگی یے پھمشکا وھدے کہ دوھزار پنچ ءَ من گوں داکتر اللہ نزر ءُ ھمراہ ئے اے دگہ سنگتاں چہ کراچی ءَ کہ گرگ بیتاں تا (یک سنگتے کہ ھست ات ) گُشتگ اتئے وھدے کہ اکترجان پنجگور ءِ تر ءُ گرد ءَ بیت تا ما جُست کنیں کہ “ آ دگراں وَ بِلّ بلے اکتر ندیم وَ تئی گل ءِ مردم انت کہ سرکار ءَ زورانسری آوار جتگ ءُ بیگواہ انت ، باید پہ اشی ءَ تو کوکار ءُ سلواتے بہ کن ئے ۔”
واجھیں سردار ءَ گشتگ “ من وَ اے مرد ءَ پجانیاراں کہ اے کئیں ؟” وھدے کہ من اے گپ اشکُت انت تاں بچکند ات پرچاکہ اے گپاں پسو نیست ات ۔ مروچی کہ ماں رسانکدر ءَ واجھیں سردار پاکستان ءِ سینٹ ءَ بے وس ءُ بزگی ءَ دیست تا سک پدرد بیتان ءُ بیست ءُ دو سال ساریگیں تندبستگیں گیراں سر کش ات۔
بی ایس او آزاد جوڑ بیتگ ات ، من ءُ واجہ داکتر ھزدار ءِ ھنکین ءِ تر ءُ گرد ءَ اتیں ۔ ھشت جون ءِ انجنئرنگ شادربرجاہ ءِ سنگتانی نیاد ءَ پد داکتر ءَ دو وار شال ءَ روگی ات ءُ من ءَ مشکے ءَ - داکتر من بسُکے ءَ نادینت ءُ وت اولاکے ءِ شوھاز ءَ درکپتاں باز پٹ ءُ پول ءَ پد کہ اولاکے دست کپت تاں من گوں کستریں ناکو ءَ ھال کُت کہ من ءَ اولاک دزکپتگ من پیداکاں داں من نیایاں تو میتگ ءَ مہ رو کہ من بے اولاک باں ۔ ناکو جان لپرزگ ات ءُ گُشت ئےِ “ تو سرپدئے ؟ “ من گُشت کہ “ چے بیتگ ؟” آئی ءَ گُشت “ اسلم جان گیچکی شھید کنگ بیتگ ۔” من جُست کُت “ چتور ؟” آئی ءَ گُشت “ نزاناں ! مروچی شیرگی ءَ سلابندیں مردماں شھید کُتگ ۔”دنے ساھت ءَ بی این پی ءِ ھمبل سرپد نہ ات انت ھمد ءَ نزیک ءَ گل ءِ کارگس ءَ راجمانی پتر ءِ چِن ءُ لانچ بیگ ءَ ات ۔ کُلیں نیادی گوں بی این پی ءِ بیرکاں سھمبئینگ بیتگ ات ۔ کارگس ءِ دیما ٹوہ ٹوھیں لوڑانی دپ پچ ات ءُ آشوبی سوتاں دُراھیں شھر سرا زُرتگ ات ۔ من شُتاں کارگس ءَ واجہ اتااللہ مھمدزئی کہ دیرگیں ءُ کماشیں مردمے ڈن ءَ کش ات ءُ ھال دات کہ اسلم جان گچکی یک اُروشے ءَ شھید کنگ بیتگ شما سوتاں بند کن ات ، بے تواری یے ءَ مانشانت ءُ من در کپتان دیم پہ وتی سپر ءَ اے سرجمیں شپ ءَ راہ ءَ اتیں سھت ءُ دمان اسلم جان گیچکی ءِ پتی مھر ءُ سیاسی درونت ماں دل ءَ گیر آیان ات انت ۔ سُھب ءَ ما گجر ءَ سر بوتیں سنگتے دپ کپت گوں ھمائی ءَ تچک ءَ شُتیں پروار ءَ اود ءَ اسلم جان ءِ لوگ ات۔ اسلم جانی ھما اوتاک کہ اود ءَ مدام مردمانی مُچی میڑی ات ۔ سیاسی سنگتانی نیادانی پچی ءَ پہ چاگردی چیڑھاں دیوان بیتگ ات ، پُرسیگ ات۔ گوں کمبر جان ءَ دروت ءُ درھبات کت ءُ پہ گُڈی دیدار کنگ ءَ گُشت ، کمبر جان ءَ مارا لوگ ءَ بُرت ما دیدار کُت ءُ دو وار اوتاک ءَ اتکیں ارس ات انت کہ دارگ ءِ وڑا نہ ات انت پرچا کہ یک سیاسی رھشونے ءَ مار یل کُتگ ات۔
بی این پی ءِ راجمانی پتر داں دیراں مَھتل دارگ بیتگ ات ۔ من ءَ چہ واجھیں استاد پروپیسر سیدیک ءَ سرپد بیتاں کہ اسلم جان گچکی ءَ منی نام پہ راجمانی پتر ءَ نشون داتگ سنگتاں مَنّ اتگ ۔چُش کہ تو گل ءِ بنجاھی کونسلر ئے من ھیران بیتاں کہ چیزے وھد ساری من گوں اسلم جان گیچکی ءَ وتی درگت ءَ سرپد کُتگ ات کہ ما نی چہ پارلیمانی سیاست ءَ بیزار ایں ءُ داکتر اللہ نزر ءِ سرکماشی ءَ در پارلیمانی سیاست ءِ بھر ایں ۔ اسلم جان ءَ مئے شَور ساڑات ءُ گُشت کہ راہ شُیمگ انت اے دگہ کُل وھدے برگ ءُ وتی ریپینگ ءَ ابید دگہ ھچے نہ انت بلے جاواراں سرپد بیگ ءُ جوانیں وھد ءِ گچین المی انت۔
من کہ اے گپ گوں داکتر ءَ کُت انت تا داکتر ءَ گُشت کہ شھید ءَ اے کار پہ دل پھکی کتگ ۔ بی این پی بلوچانی ٹُوھیں گلے تو برو وتی گپ ءَ ایر کن بلکیں چیزے مردم بہ تریت ءُ مئے نیمگ ءَ بئیت۔ راجمانی پتر بنا بیت ۔ اے میان ءَ مئے گپ باز دیما شُتگ ات گیشتریں کونسلر درپارلیمانی سیاست ءِ منوگر بیتگ ات انت ۔ ھاوند واجہ مولداد ءِ جاگہ ءَ وش کنات آئی ءَ یک برے گوں اکتر جان گُشت کہ کسے کہ پارلیمنٹ ءَ شُت بزاں آ پنجاپی یے ءُ آئی ءِ ——
اے میان ءَ چیزے بلدیاتی ءُ سوبائی اسمبلیانی بیوکیں واھگداراں ھم مارا کمشرپ کُت بلے چہ آھاں شاباش انت واجہ جھانزیب کہ آئی ءَ پد ءَ اچ ما پھلی لوٹ ات ۔ راجمانی پتر ءِ اولی سرْپ ُءَ چیزے سرکاری تاکارانی بوگ ھم ھیرانی گپے ات ۔ اگاں پہ مشرپ ءَ وتی پلگاریں دروشم ءِ پیشدارگ ءَ تامر بند بُر ءُ برین نہ کُتگ انت ءُ وتی اسلیں داب ءَ انت تا کُل شے پدّر انت کہ مئے گپ ءَ نہ گُٹ کنوک ءُ کلاگ زیروک مروچی کجام ھال ءَ انت ۔ چہ اشاں ابید چیزے گریبیں مردم کہ چہ شپیک ءِ گزبیاں رک اتگ انت ( پرچا کہ چہ بی این ایم ءُ بی ایس او آزاد ءَ گیشتر جھالاون ءِ تہ ءَ منی دل ءَ بی این پی ءَ بازیں بے مٹیں سرے ندریگ کتگ ) الم منی اے تند بستگیں گیراں پلگاریت ءُ جوانیں وڑے ءَ درشانیت اش۔
راجمانی پتر ءِ یک وئیلے کہ منی دل ءَ مدامی نکش انت ؛ جُست ءُ پسوی بھر ءَ ھر جُستے کہ گوں گل ءِ سر کماش ءَ کنگ بوت تا اکتر جان ءِ بدل ءَ منی پیشیگیں رھشون ءُ ماں پاکستانی ریڈو ءَ گومن ھمکار کہ یک سد ءُ سی ءُ پنچ ءُ من ھپتاد ءُ پنچ ءِ ھساب ءَ روزانداری واجہ ازمائیل آزاد کہ آ وھدی پروڈیوسر ات کر ءَ کار ءَ اتاں ۔ پد ءَ وزیرے بوت ، اِشکُنگ ءَ مروچاں سک سیر انت ، ندکار ءُ شائرے بیگ ءِ سَوب ءَ کونسلرانی جُستانی پسواں گوں ھراپی ءَ دیان ات ۔ من زھرشانی کُت کہ “ جُست گوں اکتر جان ءَ بیگ ءَ انت تا پسواں ھم اکتر جان شرتر دات کنت ۔ “
گڑا مئے زھرشانی ءَ واجہ زھر گپت ءُ میک ئے چست کُت ءُ اکتر جان ۓ دات ۔ ما پہ آجزی گشت کہ “ اکتر جان تو جھموری سیاست کن ئے ءُ چہ جھموریت ءِ رھبنداں سرپدۓ ۔ اِشکُنگ ءَ تو گوں میجیرے ءَ اڑتگ ئے ءُ شما بُرز کپتگ ئے تو شھماتے جتگ پد ءَ کوہ ءَ شُتگ ۓ ءُ چہ کوہ ءَ واتر ھم بیتگ ۓ کس چہ کس ءَ سھی نہ اِنت!! ءُ تو انی ادءَُۓ ۔”
منی جُست ءِ پسو ءَ اکتر جان وتی مدامی وڑا کلاگ زیرگ ءَ بنا بیت ءُ گشت ئےِ “ کوہ مئے پیرینانی ھنکین انت ۔ وھدے کہ من شُتاں تو گونی یے آرت ھم نیاؤرت بلے وھدے کہ پدا شُتاں تہ کلیگے آپ الم بیار ۔” گوں اے دانکاں کونسل ھال چاپاں سرازُرت ءُ بازینے ءَ ریشکند ھم کت ۔ پسو ءِ سرا پسو دیگ ءَ چہ شپیک ءِ گزباں رکتگیں سنگتاں جُست کن ات۔
رد پارلیمانی سیاست ءِ جُست کنگ ءَ اکتر ءِ پسو ھمیش ات کہ “ چہ ترا الّم من ءُ آگا موسا جان ءُ مئے کماش شر تر سرپد انت ۔ مارا چشیں سبک دیگ مہ بیت ۔ “ گوں واجہ ءِ اے گپاں بازیں زھرشانی یے بوت بلے واجہ ایوب گیچکی ءَ دُراھیں کار گرک کُت انت کہ “ اے وڑا شما گل ءَ پارلیمانی ءُ ردپالیمانی لیکہ ءِ بنیاد ءَ دو بھر ءَ بھر کن ئے شر ھمیش انت کہ اے جیڑہ ءَ پہ سنٹرل کمیٹی ءَ بِلّ ات پرچاکہ آیوکیں سنٹرل کمیٹی چہ ھمیے کونسلراں ٹھیت ءُ اے جیڑہ ءِ سرا سنگتانی جزبگ ءُ پگرانی سرا چار ءُ بیچار کنگ ءَ پد سوڑگے کنت۔
ھیر جھموریت ءِ بٹّ ورگ بیتاں ھما بوت کہ واجھانی منشا ات ۔ بلے مروچی کہ پاکستانی ریاست اکتر مینگل ءَ گوں آئی ءِ ھمراھاں کنگ ءَ اِنت ھمے وڑ بیئگی ات ھما کہ پارلیمنٹ ءَ انت آھانی گُشگ انت آُ پہ مردمانی ھکانی ھاترا شُتگ انت وتی جند ءِ ھک اش گار کُتگ انت ۔ چہ اکتر جان ءَ تاکارے پُرس ایت کہ تو اد ءَ چے لوٹ ئے تا گُشیت کہ “ منی دو سینیٹر گار ھماآں پد جنگ ءَ آں ۔
مئے گورءَ یک ملاے ھست ات ھاوندے بہ بکشات یک رندے کسھے آؤرت ئےِ کہ یک پکیرے روت بادشاھے ءِ گورا ءُ تلب کنت کہ “ بادشاہ سلامت من ءَ دستے شھار گوں ۔” بادشاہ ءَ دات چم سُھرے ءَ ابیر کش ات کہ “ ٹگل ! چہ منی دیما ھچ نہ رسیت ترا ۔” یک ڈکیں پکیر ءَ گُشت کہ “ من ھورکیں دستاں چہ تئی درا نہ رواں ۔ چیزوکے الم ترا دیگی انت ۔” بادشاھ ءَ گنتر کُنّت بیت ھُگم ئے دات کہ پکیر ءِ پشک ءَ کش ات زگریں روچ ءِ سرا اوشتارین ات ۔ انچش کنگ بوت ۔ سھتے ءَ پد پکیر ءَ گُشت “ بادشاہ سلامت بادشاہ سلامت “ بادشاہ ءَ زھرکنکی دیم ترینت ءُ زھر زھر ءَ پکیرئے چار ات ءُ گُشت “ ھاں نی چے لوٹ ئے اپو ؟ ، اگاں نی تو بے تامی کُت تئی شلوار ءِ بُنڈُک ءَ ھم کشاریناں -“ تا پکیر ءَ گُشت “ اناں منی واجہ بس پشک ءَ بدئے دگہ ھچ نہ لوٹاں۔
