نبشتہ کار: مزار بلوچ
اے وھدی کہ چم ءِ پردہ پچ بوتاں
یاگی ئیں جنگولے کوہ ءَ سرگرد ءَ اِنت
پُچے درتگ چانک چانکاں
بوٹ ءِ پُنزے دور اتکگ
دیم ئِے روچ ءَ سوتکگ ٹپ ٹپ ءُ رام اِنت
ریش ءُ مداں گندے ترسے چیر کپ ایت
چمانی دپتر چہ کسہ ءَ سر بار اَنت
جنگ ءِ کسہ
گژن ءِ کسہ
تُن ءِ کسہ
ءُ ماتانی ارسانی کسہ
پند اِنت بس
گوں آشوبیں توکل ، گھگیری ستک ءَ
توپکے چہ راستیں کوپگ ءَ سر کش اِنت
سینگ سینگاریں گوں ھیناریں تیراں
(ھمّاد )
مئے جنگولیں پدا!
تو داں زندگ اَت ئِے گوں دلیری ءَ جَنگ ءَ اَت ئِے۔ سنگتانی انگر ءَ بوگ ءِ ھال اِش کُتگ گُڑا پہ انگر ءِ پْروشگ ءَ گوں وتی ھمبلاں یلہ اَت ئِے، یک مزاریں بچّے اَت ئِے ءُ پہ گُلزمین شیدا اَت ئِے۔ سال ءِ دوازدھیں ماھاں ھمُک ساھت ءُ دمان تو بس جنگی شوندات ٹھینگ ءَ اَت ئِے ءُ پہ جَنگ ءَ جنگجاہ ءِ شوھازگ ءَ یلہ اَت ئِے۔
تئی بیمّ انچو گیش اَت کہ وھدے دژمن ءَ اِش کُرتگ کہ پِدا مئے لشکر ءِ سر ءَ اُرش کُرتگ گُڑا داں کلاکانی کلاک گْوستگ ، بلے دژمن سسّائی دْروشم ءَ انچو نِزور ترّ اتگ کہ پہ کُمک ءَ ھِچ کُرت ئِے نہ کتگ۔
مئے رھبریں پِدا جان!
بلے ترا گپّے یات بیت کہ ناں، تو گْوشت: ” من انوں سپر ءَ روگ ءَ آں، بلے وھدے کہ من دوبر اتک آں آواران ءَ گُڑا ھمے مزن نامیں دلّار ءَ شرّیں سوجے دیاں کہ اِشی مئے ھمبل اَچ ما سِستگ اَنت “۔
بلے!
تو واتر نیاتک ئِے ما ودار کُت کہ پِدا کئیت گوں ساکا جان ءَ ھم دیوان بیت ءُ مارا لوٹائین اِیت دیوان کنت۔ کسّہ کنت ، بِچکند ایت ءُ پد ءَ وت ءُ ساکا ھان رو اَنت ھمے راجدْروہ ءَ جن اَنت ءُ پہ ما کسّہ کار اَنت۔ ھمے رنگ ءَ ترا دگہ گپّے ھال دیگ لوٹ آں کہ
” اڑے مِرگ ءِ وھد ءَ ایشی(دلّار) ءَ چہ تُرس ءَ مِس کُتگ “ ، پد ءَ اے ھال ءِ اِش کنگ ءَ ما سنگتاں ھواری ءَ جوان ٹَھک داتگ ھاھاھاھا۔
بلے پدا جان تو نیاتک ئِے!
بس ما رند ءَ بس تئی شھیدی ءِ ھال اِش کُرت، بلے من ءَ دل ء سِتک ءَ یکین اِنت کہ تو ھر کُج ءَ ئِے بس پہ دژمنّانی پْروش دیگ ءَ شوندات جوڑ کنگ ءَ ئِے ءُ وتی ھمبلانی رھشُونی ءَ کنگ ءَ ئے۔ پمیشکا پدا جان تئی وڑیں مردُم چہ اے جھان ءَ رُکست بہ اَنت ءُ رو اَنت، بلے آیانی داتگیں درونت ءُ آیانی لیکہ داں مُدامی مئے ھمراہ بہ اَنت۔
مھروانیں پدا جان!
من زان آں تو انگت ءَ ھما جنگجاھاں نِدارگ کنگ ءُ گِندگ ءَ ئِے کہ چوں دژمن پْروش ورگ ءَ اِنت۔ تو اِشانی لگوری ءَ گِندگ ءُ شر ٹَھک دَیگ ءَ ئِے۔
جنگولیں پدا جان!
گُڈّی ءَ من سرباز وپا ءِ اے جُھد ءَ گوں دِل ء ستک سک وشاں کہ آئی ءَ تئی بارو ءَ مارا وتی نبشتگیں کتاب ”جنگولیں پدا“ ءَ گیش سرپدی داتگ ءُ مارا تئی بارو ءَ گیش زانگ ءِ موہ داتگ ءُ جنگولیں پدا ءِ جنگانی داستان، آئی جنگی شوندات، گوں سنگتاں مھر ءُ مھبت ءُ اُرشانی بارو ءَ سرپدی داتگ۔ پمیشکا من گْوش آں کہ سنگت سرباز وپا ءِ اے جھد ءُ جپا سَتا کرز اِیت۔ دیمتر ءَ ما چہ سرباز ءَ ھمے اُوست ءَ دار اِیں کہ سرباز ھمے داب ءَ مارا وتی راجی شھیدانی کرد ءُ مھروانی، آیانی دیمونی ءُ جنگانی کسّھاں ند ءِ زُبان ءَ کار اِیت ءُ مارا سرپدی دیان کنت۔
