بابا تئی یات کیت

ندکار : آئیشہ اسلم بلوچ

رجانکار : گواڑگ بلوچ

ھرچ انسان ءِ زند ءَ یک انچیں روچے الم کیت کہ آ سرجمیں زند ءَ بے ھیال کت نہ کنت، منی زند ءَ آ روچ بیست ءُ پنچ دسمبر ءِ روچ ات کہ من ئِے  سرجمیں زند ءَ بے ھیال کت نکناں،سالے ءَ پیسر ھمے روچ ءَ استاد اسلم اچما گسر کپت، آ ساھت چنچو دلکش ات انت کہ وھدے استاد مئے ھمراہ ات، استاد ءِ یک بچکندے ءَ منی رنج دور کتگ ات آئی ءِ گپ ءُ ھبر، آئی ءِ کندگ، آئی ءِ من ءَ پہ نازے توار پر جنگ، مرچی بے کساس گیر کاینت،اے تھتال بے کساس تکانسر کن انت۔ پھم ءَ نئیت کہ چے نبشتہ بکناں ، بس برے برے دل لوٹ کہ بس استاد بئیت ءُ من ھمباز ئِے بکنان ءُ چہ آئی ءَ بہ پرساں کہ اینچو زوت پرچا مارا یلدات ءُ شت ئے، گوں تئی ھمراھی ءَ اے زندمان چنچو  آسان ات پرچاکہ تو ھمک جیڑہ آسان کتگ ات، ھمت ءُ توکل چے انت، تو دربرائینت۔ پمن انگت ءَ ھم اے منگ نہ بوتگیں گپے کہ تو مئے میان ءَ نہ ئے، مدام انچش گمان بیت کہ تو ھمد ءَ جاھے ءَ ئے۔

بابا جان! مات وھدے تراگیر کارایت گڑا یک توکلے جوڑ بیت،
آ ھما گالوار ءَ گوں ترا ءُ ریھان جان ءَ گیر کار ایت،منی وڑیں نزوریں انسانے ءَ توکل رس ایت کہ مات یکبرے ھم استاد ءُ ریھان ءِ نام ءِ گرگ ءِ وھد ءَ گپانی تہ ءَ نزوری نیار ایت، ھمے وھد ءَ من ءَ تئی کسانی ءِ داتگیں ھیلکاری گیر کیت، تو گوشتگ ات کہ ما زمین ئیگ ایں، مارا زمین ءِ بوگی انت مارا وتی لوٹ ءُ واھگ پہ زمین ءَ ھلاس کنگی انت، باندا بوت کنت من مباں ءُ شما نزور بہ بہ اِت کہ بابا پہ مئے زاتی زندگی ءَ ھچ نہ کتگ، بلے بابا تو ٹوہ ئے تو آ درست کت کہ پتے ءَ پہ وتی چکاں نہ کتگ ات مارا گوں زند ءَ ھچ گلگ نیست، مارا وشی رس ایت کہ ما چہ یک انچیں پتے ءِ ساھگ ءَ رستگ ءُ مزن بوتگیں کہ پہ درستاں ھم سنتی ءِ مارشت ئِے داشتگ ات، کہ دلپھکی ءُ ایمانداری ءِ بنیات ءَ درستانی ات، آئی ءِ تہ ءَ ایردستانی آھانی گوشدارگ ءِ سگ بہ بیت، آ ھمینچو ٹوہ بہ بیت کہ ریھان ءِ وڑیں بچ ءَ پہ وتن ندر بہ کنت، ھما نزوریں مات ءَ انچش مھکم جوڑ بہ کنت کہ آ ماں راجدپتر ءَ بہ مان ایت، ریھان ءَ وتن ءِ بیرک ءَ بڈ ءَ بہ دنت پہ ندر بوگ ءَ راھیگ ئِے بکنت، اے درستاں یک دلپھک ءُ ایمانداریں پتے پہ وتی راج، زمین ءُ پہ وتی کھول ءَ کت کنت۔

بابا ! من ءَ ستک انت کہ تو مئے ھمراہ ئے، تو ھروھد مئے ھمراہ بہ ئے، بس یک واھگے ھست کہ نو آ توار گوشاں نہ کپ ایت کہ آشی گوشتگ ءُ توار ئِے پر جتگ ات، گوشتگ اِت ئِے منی چک اوتاگ ءَ مھمان انت، چاھے گراد، آشی منی درماناں بیار ءُ بہ دے، آشی آپے واریں، نو آ مھربانیں توار ءَ کدی ھم گوشاں نہ کپ ایت، اے گوش نیازبند انت پہ آشی ءِ اش کنگ ءَ۔

بابا ” تئی لھتے توار بند انت کہ مدام گوشداران اش ءُ مات ءِ کٹ ءَ انو ھم سر ءَ ایر کنان ءُ گوشاں استاد ءِ لھتے کسہ بیار، پد ءَ مات ھما دراھیں کسھاں کار ایت کہ وھدے من ءُ ریھان جان کسان ات ایں، ءُ تو گوں ما لیب کتگ ات ءُ کندگ ات ات۔ مرچی من ھما گپانی سر ءَ کنداں بلے گوں ارساں ۔۔ بابا ! من  ءَ پھل کن، ھمے کول کتگ ات کہ گریوگی نہ انت بلے ارس دارگ نہ بنت بوت کنت منی وس ءَ نہ انت یا من اما نیاں کہ ترا ءُ ریھان ءِ گیر آرگ ءَ پد  ءُ ھم مہ گریواں۔ مرچی ھم انچائیں ردی یے بیت گڑا انچش گمان بیت کہ تو توار پرجنگ ءَ ئے کہ نا آشی اے رد انت، من ترا چے گوشتگ ات گڑا اوشتان ءُ گوں وشی ءَ ارس رچ انت کہ تو انو ھم گوں من ھمراہ ئے ءُ من ءَ سرپد کنگ ءَ ئے۔
رھیم درستاں چہ دلپھک، ایمانداری، مھنتی ءُ درستانی ھیال داروک ات، درستانی سما رھیم ءَ گور ات، دلیری ءِ درور پرید جان ات ءُ مھربانیں ناکو رستم ءَ مدام کند اتگ ءُ بچکنداتگ ات،
مارشتاں چہ سر چکاریں شھید امان وت ءَ چہ پیسر پہ دگراں جیڑوک، مھر، دلپھکی ءُ دلیری ءِ نام امان ات، ناکو تاجو سرجمیں روچ ءَ گوں کاراں مشکول ات، کار کنگ،جھد کنگ بس آئی ءِ آدت جوڑ بوتگ ات چے نبشتہ بکناں آئی ءِ بابت ءَ، آئی ءَ وَ مرگ شرمندگ کت ءُ پہ مدامی نمیران بوت، راجدپتر ئِے وت وتی نیمگ ءَ دیائینت، شش دوستانی ھوری ءَ نندگ، مجلس، آوانی ٹھک ءِ توار جکسگ ءَ ات، یکے دومی ءَ تکانسر کنگ ءُ آوانی ھوری ءَ چہ دنیا ءَ رکست بوگ، اے انو ھم یک درورے، آوانی مھر ءُ دوستی ءِ، دلپھکی ءُ ایمانداری ءِ، ھوری ءَ کار کنگ ءِ، ھوری ءَ زندگ بوگ ءُ ھوری ءَ رکست بوگ ءِ۔۔۔
ریھان جان ھما روچ ءَ گل بیت پرچاکہ آئی ءِ ملاکات آروچی استاد ءُ گوں دوستاں بوگ ءَ ات چنچو دلکش ءُ زیبائیں ساھتے بیت وھدے ریھان گوں استاد ءَ دچار کپ ایت، ریھان استاد ءِ امبازاں بیت،چونیں زیبداریں دیوانے اَت،، چنچو زیبائیں ساھتے بیت ءُ چنچو دلکشیں ندارگے بیت۔
پمن آ روچ ءِ درنگازگ بے کساس گران انت، ھما ساھت ءَ استاد ءَ رکست بوگ ءِ گندگ ءِ، آ روچ، آ ساھت ءِ درنگازگ چہ آزارے ءَ کم نہ انت۔ ما مدام ھمے گوش ایں کہ استاد ءِ پگر ءُ شھزانتی گوں ما ھمراہ انت، ھو واکی انچش انت یا ما بس گپ کن ایں ؟ ھمے گپ ءِ پھمگ ءُ آئی ءِ سر ءَ چار ءُ بیچار المی انت، اے کاروان مئیگ انت،مئے سر ءَ ھم المی بیت، آوانی سرجم کنگ مئے ھک انت، ھمک گام ءَ مئے شھید مئے رھشونی ءَ کن انت، مارا دربرائین انت ، مارا جیڑگ ءُ پگر کنگ ءِ سر ءَ لاچار کن انت، راجدپتر نویسوک کدی ھم نہ مر انت آ پہ مدامی زندگ مان انت مئے دلانی تہ ءَ، مئے پگر ءِ تہ ءَ، بلوچسان ءِ ھمک شھر ءَ، ھمک لوگ ءَ آ زندگ انت، بولان ءِ کوھانی سر ءَ آوانی پد ایر انت ، شور ءِ راھانی سر ءَ ھم آوانی پد انت ، آ ھر بلوچ ءِ زرد ءِ تہ ءَ زندگ انت ءُ داں ابد بنت۔

25، 12، 2019