نبشتہ کار: کوھی بلوچ
ھر وھد ءَ کہ دُژمن ءَ ترا بے وار کُت، ترا لٹ ءُ شاپ کُت یاکہ تئی زُبان ءِ بند کنگ ءِ جھد ئِے کُت تو ھمے سرپد بہ بو کہ تئی دُژمن سک نِزور اِنت، تئی دُژمِن وُت چہ تھ ءَ پْرشتگ، مرچی بلوچ راج یک مُشتی ءِ نیمگ ءَ گام جنان اِنت، وت ءَ وت وتی منزل ءِ نیمگ ءَ بران اِنت پہ زوراک ءِ گلینگ ءَ یک مُشت بوگ ھژدری اِنت بکول ءِ پِدائی سلال ءَ ”زوراک ءَ زوراک ھتم کنت“۔
مرچی ما گِندگ ءَ ایں کہ دُژمن ءُ دُژمن ءِ داشتگیں کاسگ چٹ چینچو وُکّگ ءَ انت چینچو بے مانائیں ھبر کنگ ءَ اَنت۔
گُڑا چہ اِد ءَ چے ھمے زانگ بیت کہ بلوچ ءِ جُھد دیم ءَ جُنزان اِنت ءُ دُژمن ءَ پْروش وارتگ ءُ نِزور اِنت، مرچی اگاں ریاست پہ یک جارے ءِ ھاتر ءَ پہ دیوال نبیسی ءِ ھاتر ءَ چینچو نِزور تر اِتگ کہ دمگانی نِٹورکاں بند کنت، مردماں بیھار دنت کہ مُچی مکن ات، گُڑا چہ اِد ءَ چہ ھمے زانگ بیت کہ مئے جُھد شریں رنگے ءَ روگ ءَ اِنت۔
مرچی بلوچ راج شر سرپد اِنت ءُ زانت کہ منی رھبر کے اِنت، منی رھشون کے اِنت، شر کجام اِنت ءُ ھراب کُجام اِنت، دوست کے ءُ دُژمن کے اِنت، پرچا کہ پیسر ءَ بلوچ ءَ را بازیں وت ءَ وت نام داتگیں رھبر ءُ رھشون رد داتگ، بلے نی بلوچ راج شر سرپد اِنت کہ من ءَ مار ءَ کُجا وارتگ ءُ کے ءَ من ءَ درمان کُتگ، مرچی بلوچ ءَ وتی چم پچ کُتگ اَنت کہ من ءَ چے کنگی اِنت گوں کے کنگی اِنت ءُ پرچا کنگی اِنت۔
مرچی اگاں بلوچ ءَ دُگنیا زانت کہ بلوچ کے اِنت، گُڑا اے ھما بلوچ ءِ وتی لائکی اِنت، آئی ءِ جُھد ءُ کوشِست اِنت کہ وتی پجار اش دری ڈیھاں سر کُتگ کہ من کے آں۔
تو اگاں لوٹ ئے من ءَ پجارے بہ بیت، منی زُبان زانگ بہ بیت، منی ڈیھ زانگ بہ بیت گُڑا پد ءَ ھما گپ کیت کہ تِپاکی، یکمُشت بوگ ءُ یک توار بوگ۔
مرچی منی ءُ تئی دُژمن اگاں نِزور اِنت گُڑا آ منی ءُ تئی تِپاکی اِنت، منی ءُ تئی جُھد ءُ کوشِست انت کہ دُژمن لگور تر اِتگ، باز مردم ھمے گُش ایت کہ دُژمن تاکتور اِنت کہ لوگاں دؤر کنت ءُ مردم بارت، بازار ءَ گردگ ءَ نیل ایت، پہ زورانسری بیگواہ کنت ءُ مردماں بیھار دنت، گُڑا ایشی ءَ را زوراک نہ گُش انت ایشی ءَ را لگور ءُ نِزور گُش انت۔
