نبشتہ کار: مھراب بلوچ
زمین ءُ آک ءِ مھر تاسپیں بچاں وتی مھروانیں ءُ پُرمھریں ھمبازاں اَنچوش زِیر اَنت کہ بَچ وتی اِشک ءَ گنوک ءُ دیوانگ بنت ءُ اِے دیوانگ پہ وتی زمین ءُ آک ءَ سرمچار بنت ءُ کوہ ءُ گَراں یاگی بنت کہ مارا زمین ءِ پُرمھریں ھمبازانی ھَک ھَدا کنگی اِنت۔
مرچی یازدَہ اگست اِنت ، بزاں بلوچستان ءِ آجوئی ءُ زمین اَشیکیں نودی ءُ سناہ ءِ سال روچ اِنت، داں بلوچ ھست اِنت شُما ھست ءُ اَبدمان ات ، اے زمین ءِ اَنچیں مھرے گوں ھرکس ءَ نہ بیت بلے شُمئے داتگیں دیمونی پہ اے بزّگیں راج ءَ مُدام یات بنت۔۔۔۔۔۔
سنُل من ترا دیر انت، نہ دیستگ اَت بس کدی کدی ھال بیتگ اَت، زمین جُمب ءُ آزادی ءِ جنگ کے ءَ کُجا بارت ھچ زانگ نہ بیت مرچی تئی شھیدی ءِ سال سرجم اِنت تو انگت مئے دل ءَ ئے ءُ شُمے داتگیں دیمونی ءَ من وتی پرز لیکاں ءُ پیلو کناں۔
من ترا 2016 ءَ چی رند نہ دیستگ اَت، بس برے برے ھال بیتگ اَت، سال گوازان بیت اَنت، من ھم زمین ءِ جنگ ءَ ھوار کپتاں سپر روان اَت یک روچے ما سنگتانی نیمگ ءَ شُتیں سال 2022 ءَ ھمود ءَ گُڑا ترا گوں دُچار کپت آں دل سک وش بیت 6 سال ءَ رند ترا دیست من سک گل بیتاں دیوانے بیت داں دو روچ ءَ من شُمے کر ءَ داشت ءُ پد ءَ ما در کپت این ءُ وتی نیمگ ءَ شُت ایں ھال بیان ات۔
من یک روچی گوں ترا ھال کُت من جاگھے سپرے ءِ ارادہ کُرتگ اَت تو من ءَ پسو دات سُھب ءَ کایاں تئی رند ءَ پجیگ ءَ رو ایں، شپ گوست سُب بیت ترا 3 سنگت ھمراہ اَت، تو اتک ئے سپر روان ات من دل ءَ ھچبر اے نہ جیڑ اتگ اَت، تئی اے گُڈّی سپر بیت پد ءَ تو مئے میان ءَ نہ بہ ئے بس یاد بنت، سپر سرجم بیت تو وتی کارانی نیمگ ءَ شُت ئے من وتی 9 اگست ءِ شپ ءَ بس یک کسانیں ھالے بیت من جُست کُت چون ئے ؟
دمانے ءَ پد پسّہ دات!
من وشاں تو چون ئے تئی نیمگ ءِ سنگت چون اَنت ؟
من پسّہ دات مئے نیمگ ءَ کُل وش اَنت بس ھُدا شُمارا وش بہ کنت شُمئے سلامتی ءَ لوٹ ایں۔۔۔۔
ھال باز بیت پد ءَ من ھم وپت آں، پد ءَ من دو روچ ءَ رند بیگاہ ءَ نیٹے گپت چاراں نیوز پیداگ اَنت مرچی دو ورنا ءِ لاش پاکستانی لشکر ءَ کیچ نادراھجاہ ءَ آورتگ، دمانے ءَ پد سنگتی ءَ بستارال ءَ (اسٹیٹس) ءَ تئی ءُ کامران (نودی ) ءِ اکس جتگ اَت من جُست کُت چون ءُ کُجا؟
سنگت ءَ پسہّ دات مزنبند ءَ مرچی پاکستانی لشکر ءَ لشکر کشی (آپریشن) کُتگ ءُ جڑپے بیتگ لشکر ءَ سنگت وتی انگیر ءَ کُتگ اَنت ءُ سنگت شھید بیتگ اَنت۔ بس دل ءَ ھمئے آتک اڑے ھُدا شُمئے جاہ ءَ وش بکنت کُل شھیداں گوں ھم دیوان بات ات۔۔۔
