بلائیں سندے (ڈن) اَت ۔سند ءِ توک ءَ ناں بانڈمے ھست اَت ءُ ناں کہ دگہ کاہ ءُ بچے، ءُ ناں کہ دگہ اندیمی جاگاھے ، ایوک سیاہ ڈنے اَت۔
وھد شپے دو اَت چار سنگت زوت زوت ءَ روان اَت، جمبر چہ گوریچان ءَ گروک جنان اَت ءُ دیم پہ ءَ سند ءَ پیداک اَت۔
دیم ءِ سنگتاں گْوشت ’’ بلے بلے کن اِت کہ چہ چار ءَ پیسر ءَ مارا سند ھلاس کنگی اِنت ءُ جمبر تچان اِنت پہ ما ، بلائیں سند ءِ سر ءَ مارا بہ گپت بزاں سرجم ءَ مسین ایت پرچا کہ سند ءِ تہ ءَ پہ اندیم کنگ ءَ ، ھچ نیست پمیشکا چہ ھور ءَ پیسر مارا سند ھلاس کنگی اِنت۔‘‘
پشت ءِ سنگتے ءَ کہ نام ئِے کریم اَت ، سنگتاں آئی ءَ برے کریموکءُ برے کرو ءُ برے دگہ نامے ءَ آواز داتگ اَت ، کوراسیں سند ءِ تہ ءَ سنگتے ءَ توار دات ’’ کریم بہ دئے ھالاں چون اِنت ، باریں جمبر ؟‘‘
کریم ’’ ھاھاھاھا، منی نام کریم اِنت، ھاں ! ‘‘
’’ ھور ءُ سند ءَ وت کریم در کئیت پل ، ۔۔۔ ھاھاھا ‘‘ سنگتاں ھم گوں کندگ ءَ پسو دات۔
چاریں سنگت کندگ ءَ اَت اَنت کہ جمبر ءَ کٹاکوکیں گرندے جنت ءُ تْرمپینگ اش بندات کرت گوں تْرمپانی بنداتی ءَ کریم ءَ دات آوازے ’’ پاداں بہ دار اِت نوں ھاھاھا۔‘‘
سند ءِ انگت ءَ گپڑی راہ پشت کپتگ اَت، ھور ءَ بندات کرت، سنگتانی گام تیز تر بوان اَت اَنت ، درستاں وتی توپک چادر ءَ مانپوش اتگ اَنت کہ توپک مہ مس اَنت، زنگ مہ بہ اَنت کہ پد ءَ جنگ ءِ وھد ءَ بوت کنت بہ دْرو اَنت۔
سند ءِ سر ءَ نوک آپ ءِ تچگ بنا بوت ، چاریں سنگت مسان اَت اَنت، ایوک توپک دنیگت نہ مس اتگ اَت اَنت۔
سنگتے ءَ آواز دات’’سنگتاں! گپیں زان اِت چوش مارا ھور سرجم ءَ مسین ایت مئے سرجمیں سامان مس اَنت شرتر ھمیش اِنت کہ ساماناں پھریز اِت ، درس وتی توپک ءُ ساماں ماں چادر ءَ کن اِت ، جند بہ ھل اِت مس ایت۔‘‘
ھور تیز تر بوان اَت چاریں نیمگ ءَ تھاری اَت ، چم پہ چم ءَ میم بوگ ءَ نہ اَت ، وھدے جمبر ءَ گروک جت گڑا گندگ بوت کہ سند ءِ سر ءَ آپ ءَ تچگ زرتگ۔
چاریں سنگتاں وتی دُرائیں چیز یکجاہ کرت اَنت ءُ درائیں چادر اش مانپوشت اَنت ءُ ھمے جاہ ءَ داشت اش۔
اگہ ھور داں نیم ادار ءَ مہ دار ایت گڑا چاریں سنگتاں راہ کپگ لوٹ ایت کہ روچ ٹک دیگ ءَ پیسر سند ھلاس کنگی اِنت ، ھور رچگ ءَ اَت آپ تچگ ءَ۔
’’ یار! اے ھور ءَ مارا بزگ کرت ، وَ ، ھور ءَ پد سردی بزگ کنت ھاھاھا۔۔۔ ھر کج ءَ ،ھرچ جاہ ما بزگ ایں، کج ءِ وڑ اِنت!‘‘ کریم ءَ وتی دیم ءِ آپ دیر کرت اَنت ءُ ھمے گپ جت۔
ھور کمیں لھم بوان اَت نزیک ءِ کور ءَ آپ آؤرت اَت ، جمر دور دور ءَ گروک جنان اَت اَنت۔چوناھا سند ءِ ندارگ سکا زیبائیں ندارگے اَت بلے ناں کہ پہ چاریں سنگتاں کہ سکا جنجال اَت اَنت۔ ھور ءَ داشت سنگتاں وتی سامان چت اَنت، گد اش کمیں ھشک تر بوت اَنت، ھرکس ءَ وتی توپک ماں کوپگ ءَ جت اَنت، گْوات کشگ ءَ اَت، موسم سرد تر بوت بلے چاریں سنگت سفر ءَ اَت اَنت ، جزگ ءَ اَت اَنت، اوشتگ ءِ وڈ ءَ نہ اَت اَنت ، روان اَت اَنت، شپ ھم روان اَت۔
